3 maja Kościół katolicki w Polsce obchodzi uroczystość Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Święto zostało ustanowione na prośbę biskupów polskich po odzyskaniu niepodległości po I wojnie światowej.
Papież Benedykt XV zatwierdził święto dla Kościoła w Polsce w 1920 r. Nawiązuje ono do ważnych wydarzeń z historii Polski: obrony Jasnej Góry przed Szwedami w 1655 r., ślubów króla Jana Kazimierza – powierzenia Królestwa Polskiego opiece Matki Bożej, a także do uchwalenia Konstytucji 3 maja. Święto to wyraża wiarę Narodu w szczególną opiekę Bożą, jakiej Polacy doświadczali i doświadczają za pośrednictwem Matki Bożej.
W czasie uroczystości, które miały miejsce we Lwowie 1 kwietnia 1656 przed cudownym obrazem Matki Bożej Łaskawej król ogłosił Matkę Bożą patronką Królestwa Polskiego. Odśpiewano litanię do Najświętszej Panny, a nuncjusz apostolski dodał wezwanie: „Królowo Korony Polskiej, módl się za nami”, które zgromadzeni biskupi i senatorowie trzykrotnie powtórzyli. Król przyrzekł szerzyć Jej cześć, ślubował wystarać się u papieża o pozwolenie na obchodzenie Jej święta jako Królowej Korony Polskiej, a także zająć się losem chłopów i zaprowadzić sprawiedliwość społeczną.
Oficjalnie święto obchodzone jest od 1923 roku, choć Maryję jako Królową Polski czczono o wiele wcześniej, czego przykładem jest „Bogurodzica” – najstarsza polska pieśń religijna, która pełniła często rolę hymnu narodowego. Po reformie liturgicznej w 1969 r. święto zostało podniesione do rangi uroczystości.
Od niedawna obchodzimy przywrócone po upadku komunizmu w Polsce Święto 3 Maja w nowej formie, w nowej treści, jako święto państwowe i dzień wolny od pracy. Tego dnia oddajemy cześć Matce Boskiej Królowej Korony Polskiej oraz przypominamy uchwalenie Konstytucji 3 maja.