Czytania: Dz 18,9-18; Ps 47; J 16,20-23a
„Także i wy teraz doznajecie smutku”
Smutek jest doświadczeniem wszystkich ludzi. Smutku nie umiejscawiamy w umyśle, lecz w sercu. Nasze doświadczenia i przeżycia wywołują smutek lub radość serca. Radości, której Bóg udziela nie można człowieka pozbawić. Ona w nim jest, choć często przysypana grzesznością, niewiernością tym, czego Bóg nie chce dla nas. Pojawienie się radości w człowieku jest związane z „odgruzowaniem” jego serca. Radość uwalnia człowieka od pamięci o smutku, od jego przeżywania, zatrzymywania się na nim.