Św. Alfons urodził się we Włoszech 27 września 1696 roku. Od dzieciństwa naśladował matkę w wielkiej, głębokiej cnocie pobożności. Ojciec zapewnił mu gruntowne wykształcenie. Zdolności i zamiłowanie do nauki sprawiły, że w wieku szesnastu lat św. Alfons uzyskał stopień doktora praw. Wkrótce potem został adwokatem w Neapolu. W roku 1723 przegrał pewną sprawę. To wywołało w nim rozgoryczenie wobec problemów tego świata. Pomimo sprzeciwu otoczenia przywdział suknię duchowną. W roku 1726 przyjął święcenia kapłańskie. Gorliwie i z wielkim powodzeniem spełniał w różnych miejscach służbę duszpasterską, pracując jednocześnie nad własnym uświęceniem. W roku 1732, powodowany natchnieniem Boskim, założył zgromadzenie zakonne Najświętszego Odkupiciela (redemptoryści), głównie w celu prowadzenia misji wśród ludu wiejskiego. Św. Alfons wiele pisał, jego dzieła cieszyły się wielką popularnością. Ostatnie lata życia św. Alfonsa pełne były cierpień, które znosił z rezygnacją, powiększając je dobrowolnie umartwieniami. Zmarł w klasztorze redemptorystów w Pagani pod Nocerą 1 sierpnia 1787 roku.