Św. Poncajan wstąpił na tron piotrowy w roku 230. Papież Poncjan wprowadził do liturgii: Confiteor – Spowiadam się…, Dominus vobiscum – Pan z wami oraz śpiew psalmów. Kiedy w roku 135 zamordowano cesarza Aleksandra Sewera, jego następca, Maksymilian Trak wygnał papieża, skazując go na ciężkie roboty w kopalni na Sardynii. Św. Poncjan znosił spokojnie cierpienia i prześladowania za Chrystusa. Śmierć męczeńską poniósł w tym samym roku. Razem ze św. Poncjanem wygnano kapłana Hipolita. Był to jeden z najwybitniejszych teologów w III wieku. Urodził się około roku 170. Przywdziawszy szaty duchowne, zasłynął dzięki wiedzy i mądrości, a także jako gorliwy obrońca wiary. Orygenes słyszał go nauczającego w Rzymie w roku 202. Hipolit był autorem komentarzy biblijnych, z których najbardziej znany jest komentarz do księgi Daniela. Około roku 215 św. Hipolit napisał ” Tradycję Apostolską” , najbardziej znane dzieło, zawierające przepisy liturgiczne. Po śmierci papieża Zefiryna wysunięty jako antypapież przeciw Kalikstowi I, rychło pojednał się z Kościołem, został nawet wygnany na Sardynię gdzie umęczono go razem ze św. Poncjanem. Ciała Poncjana i Hipolita zostały sprowadzone do Rzymu i pochowane przez papieża Fabiana. Poncjana pogrzebano w nowych biskupich katakumbach Kaliksta. W 1909 r. w katakumbach św. Kaliksta, w „krypcie papieży”, znaleziono grób św. Poncjana z napisem: „Poncjan, biskup, męczennik”.