Bernard z Clairvaux (1090-1153) – święty, od 1115 opat klasztoru Clairvaux, filozof, uczony, wpływowy teolog XII wieku. Miał pięciu braci i jedną siostrę. Kiedy Bernard miał 17 lat, umarła mu matka. Zwrócił się wówczas do Maryi, by mu zastąpiła matkę ziemską. Będzie to jeden z rysów jego ducha: tkliwe nabożeństwo do Bożej Matki. W wieku 22 lat został mnichem w pobliskim klasztorze cystersów w Cîteaux i przekonał do tego samego pięciu swoich braci, z których jeden zdążył już wcześniej założyć rodzinę, a także wuja i 30 innych mężczyzn. Niedługo potem również jego ojciec wstąpił do tego opactwa. Trzy lata później założył klasztor cystersów w Clairvaux i został jego pierwszym opatem (mając zaledwie 25 lat!). W tym samym roku otrzymał święcenia kapłańskie. Znany był też ze swej miłości do Matki Bożej, którą zwykł pozdrawiać w Kościele słowami: „Ave Maria!”. Św. Bernard stał się słynny dzięki przypisywanym mu cudom, dzięki talentowi oratorskiemu, wiedzy filozoficznej, silnej osobowości i duchowości. Był doradcą książąt, biskupów i papieży, którzy sami zwracali się do niego po radę i pomoc. Wywarł wpływ na życie Kościoła swej epoki. Był jedną z największych postaci XII wieku. Bernard zasłynął także swymi pismami. Jest ich wiele: od drobnych rozpraw teologicznych, poprzez utwory ascetyczne, kończąc na listach i kazaniach. Zmarł w Clairvaux 20 sierpnia 1153 r. Do chwały świętych wyniósł go papież Aleksander III w 1174 r.