Czytania: Pwt 18,15-20; Ps 95; 1Kor 7,32-35; Mk 1,21-28
Nauka Jezusa wzbudzała podziw, ponieważ Jego słowo objawiało moc skutecznie działającą nad ludzkimi słabościami. To odróżniało Go od ówczesnych nauczycieli. Jego moc przyciągała i fascynowała. Nawet duchy nieczyste nie pozostawały obojętne wobec Jezusa. Jego pojawienie się w synagodze wywołało u nich krzyk. Rzecz znamienna, że nie świętość miejsca (synagoga) ani wspólnoty zebranej na modlitwie i czytaniu słowa Bożego, lecz dopiero przyjście Jezusa sprawiło, że zły duch zaczął krzyczeć pełen niepokoju. Więcej, słowa demona pokazują, że świętość do synagogi przyszła dopiero z Nim. On przecież nazywa Jezusa Świętym Boga. Odnosi się to do Jezusowej nauki – ma ona moc, ponieważ jest święta. Dlatego budzi podziw.