Czytania: 1J 1,1-4; Ps 97; J 20,2-8
Ewangelia kieruje nasz wzrok do pustego grobu, przy którym są Piotr i Jan – umiłowany uczeń Jezusa. Mimo, że Jan przez kilka lat był przy Jezusie, widział cuda i znaki, słuchał Jego nauczania, to uwierzył, dopiero gdy wszedł do pustego grobu.
My dziś pochylamy się nad żłóbkiem, w którym spokojnie śpi Boża Dziecina. Trzeba nam podziwiać wiarę tych, którzy już w nowo narodzonym dziecku, dostrzegli Mesjasza.
Każdego dnia spotykamy ludzi, którzy nie są pewni tego, w co wierzą. Wiara jest łaską i wielkim darem od Boga. Każdy w sobie właściwym czasie rozpoznaje Boga. Są tacy, którzy dzięki łasce Bożej już w stajence rozpoznali Chrystusa, inni dopiero kiedy nauczał. Jeszcze innych przekonały jego cuda, wielu uwierzyło dopiero, gdy Zmartwychwstał. A są i tacy, którzy uwierzą dzięki naszemu świadectwu.