Czytania: Ez 12,1-12; Ps 78; Mt 18,21-19,1
Nie tylko Bóg odpuszcza człowiekowi grzechy, ale i człowiek ma darować winy bliźniemu.
Dramatyczne jest to, że człowiek nie uczy się dobroci, miłosierdzia od tych, którzy mu ją okazali. Król darował słudze, który nie mając pieniędzy, nie mógł jemu oddać. Prosił króla o cierpliwość, o czas dla siebie. Otrzymał więcej niż prosił. Niczego się nie nauczył. Dobroć jest bezcenna. Dobroci, przebaczenia, cierpliwości, zrozumienia nie można kupić. Nie jest prawdą, że ten, który doświadczył przebaczenia, sam chętnie przebacza. Jezus nam ciągle przebacza, a my jakże często jesteśmy „niemiłosiernym dłużnikiem”.