Urodził się w Staromieściu koło Rzeszowa na terenie ówczesnej diecezji przemyskiej, dnia 25 stycznia 1869, w wielodzietnej rodzinie małżonków Nicetasa i Katarzyny z domu Seterlack. Po egzaminie dojrzałości w Rzeszowie Jan wstąpił do Seminarium Duchownego w Przemyślu. Święcenia kapłańskie przyjął w 1892 r. Po święceniach pracował przez rok jako wikariusz w parafii Polnej, następnie został skierowany na studia specjalistyczne z teologii dogmatycznej na Gregorianum w Rzymie. Po powrocie do diecezji był wykładowcą dogmatyki w Seminarium Duchownym, a także pełnił kolejno obowiązki wicerektora i rektora tej instytucji. Ze względu na zły stan zdrowia ustąpił z tego stanowiska, ale na życzenie ordynariusza pozostał w seminarium, aby wpływać dodatnio na kleryków i profesorów swą postawą duchową, skupieniem i modlitwą. Oprócz obowiązków profesorskich spełniał wiele innych funkcji w diecezji, szczególnie duszpasterskich. Przez 10 lat był kapelanem szpitala, chętnie głosił kazania i konferencje okolicznościowe, a także misje i rekolekcje parafialne. Wiele godzin poświęcał pracy w konfesjonale w katedrze, jako charyzmatyczny spowiednik. Był również cenionym kierownikiem duchowym i spowiednikiem w licznych domach zakonów żeńskich. Znaczną część swego czasu i sił poświęcał pracy społecznej zajmując się losem warstw społecznie upośledzonych. Dla kobiet trudniących się nierządem zorganizował odpowiedni zakład rehabilitacyjny, najpierw w Przemyślu, a potem za miastem, we wsi Kruhel. Zmarł w Przemyślu 15 marca 1948 r. w opinii świętości.Został beatyfikowany 18 sierpnia 2002 r. na Błoniach krakowskich przez papieża Jana Pawła II.Prośby i podziękowania, składane często na piśmie przy grobie Sł. Bożego ks. Jana, oraz kwiaty i znicze płonące nieustannie, są niezbitym dowodem, że wierni zawierzają wstawiennictwu ks. Jana różne swoje potrzeby i troski.