Adwent to sposobny czas, aby zadumać się nad otrzymanymi od Boga darami i nad zapowiedzianą przyszłością, w której dary te zostaną przez Boga jeszcze bardziej pomnożone, zwielokrotnione. Ta nadzieja wyznacza nam kierunek marszu. Ta nadzieja pomaga nam podejmować wspinaczkę ku wyżynom pełni naszego człowieczeństwa. My, chrześcijanie, jesteśmy w dzisiejszym świecie, pośród zagubionych, pytających o sens istnienia ludzi, nosicielami tej nadziei, tej tęsknoty – w nas jarzą się jej iskierki. Wierzymy Chrystusowi, który zapowiedział, że pewnego, niespodziewanego dnia nadzieja ta napełni nas radością, jakiej nie potrafimy sobie nawet wymarzyć, bowiem „ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” (1 Kor 2, 9).
