Czytania: Wj 20,1-17; Ps 19; Mt 13,18-23
Przypowieść o siewcy ukazuje nam Boże działanie w świecie. Bóg nieustannie sieje ziarno swojego Słowa, z nadzieją, że wyda ono obfity plon. Ziarno pada na cztery różne gleby; w pierwszych trzech przypadkach ziarno przepada, dopiero padłszy na czwartą, odpowiednią glebę, przynosi obfity plon. Słabość nie jest w ziarnie, ale w nieodpowiedniej glebie, na którą padło to ziarno. Ten obraz ziarna, które przyniosło obfity plon, jest zapowiedzią zwycięstwa królestwa Bożego. Ono się przebija przez rożne trudności i niewygody, ale na końcu wydaje obfity plon. Z którą glebą możemy dziś porównać swoje serce: z drogą, miejscem skalistym, miejscem gdzie występują ciernie czy miejscem żyznym? Po owocach możemy ocenić glebę swojego serca: jeśli są widoczne dobre owoce w naszym życiu, to znaczy że ziarno Słowa Bożego padło na właściwą, żyzną glebę. Przez przypowieść o siewcy Jezus pomaga nam lepiej zrozumieć świat i troskę Boga. Człowiek w różny sposób może reagować na słowo Boże i wskazówki kochającego Boga.