Św. Franciszek, syn hrabiego Sales, urodził się w Sabaudii w roku 1567. Już jako młody chłopiec zdradzał skłonność do stanu duchownego; tonsurę otrzymał w jedenastym roku życia. Wkrótce potem wyjechał do Paryża na studia teologiczne i filozoficzne, a następnie do Padwy, gdzie uzyskał doktorat z prawa kanonicznego i cywilnego. Po powrocie do domu przyjął święcenia kapłańskie. Wkrótce otrzymał trudne zadanie misyjne w Chablais, które wówczas było twierdzą kalwinizmu. Nie zważając na olbrzymie trudności wykonywał swoją pracę z apostolskim heroizmem; został też nagrodzony zadziwiającymi przypadkami nawróceń. Wytężoną pracę przerwało dopiero powołanie na biskupa koadiutora w Genewie, a wkrótce potem na biskupa genewskiego w roku 1602. Zaczął teraz gorliwie zajmować się swoją diecezją. W roku 1610 z pomocą hrabiny de Chantal założył zakon wizytek, obecnie znany jako zakon św. Joanny Franciszki. Wśród nieustannych zajęć duszpasterskich św. Franciszek znalazł czas na napisanie dzieła, które na długie wieki uczyniło go sławnym: „Wstęp do życia pobożnego” Jego gorliwość duszpasterska, troska o uświęcanie świeckich i przystosowywanie życia religijnego do nowych potrzeb, jest kamieniem milowym w historii życia duchowego. Umarł w roku 1622 ze słowem „Jezus” na ustach; kanonizowany został w roku 1665.