Drugiego listopada Kościół modli się za wszystkich swoich zmarłych. Białe szaty z dnia Wszystkich Świętych ustępują kolorowi fioletowemu, oznaki żałoby są wyrazem miłości Kościoła do tych spośród swoich dzieci, które cierpią w czyśćcu. Święto to jest wyrazem wiary, że wszyscy, którzy umierają w grzechu powszednim lub nie odpokutowali do końca za inne grzechy, wędrują do czyśćca i że wierni na ziemi mogą im pomóc i przyspieszyć przyjęcie ich do nieba pokutą, modlitwą i jałmużną, a zwłaszcza ofiarą Mszy św. Święto to jest stare, jak samo chrześcijaństwo; od wieków dzień drugiego listopada był co roku poświęcany zmarłym w Kościele obrządku łacińskiego. W każdym kraju i w każdej duszy chrześcijańskiej rozbrzmiewa wtedy żałobna modlitwa za zmarłych: „Wieczne odpoczywanie racz im dać Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci. Niech odpoczywają w Pokoju”. Od 1915 roku każdy kapłan może odprawić w tym dniu trzy Msze święte: jedną w intencji odprawiającego, drugą za wszystkich wiernych zmarłych, trzecią w intencjach wyznaczonych przez papieża.
