Czytania: Jr 14,17-22; Ps 79; Mt 13,36-43
„Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście”.
To, co jest złe, jest pośród tego, co dobre. Ludzie mający złe zamiary, złe intencje, żyją pośród osób noszących w sobie szlachetne pragnienia i dążenia. Nie można o człowieku powiedzieć „jesteś chwastem”, ale można powiedzieć „nosisz w sobie chwast”. Chwast w człowieku może ujawnić się po wielu latach.”Chwast” poznajemy wtedy, kiedy człowiek prowadzi życie pasożytnicze, żyjąc z innymi. Nic nie wnosi a wiele wymaga, wiele żąda od innych, posiada wygórowane oczekiwania. Chwasty żyjące w człowieku poznajemy po tym, że wpływają na obniżenie jakości życia wspólnoty. Ludzie są skłóceni, poróżnieni, nieufni. Osoby, które wcześniej rokowały nadzieję na realizację określonych zasad, wycofują się z obranej drogi. Chwasty wpływają zniechęcająco na jednostki wrażliwe, uczciwe, prostolinijne. Zatruwają życie wspólne.