Życie tego świętego możemy poznać z „Dziejów Kościoła w Smyrnie”, streszczonych następnie przez Euzebiusza. Jest to rzeczywiście autentyczny dokument z pierwszych lat chrześcijaństwa. Św. Polikarp przyjął wiarę chrześcijańską około roku 80, już jako bardzo młody człowiek. Należał do uczniów św. Jana Ewangelisty, który prawdopodobnie przed wygnaniem do Patmos w roku 96 uczynił go biskupem Smyrny. Św. Polikarp sprawował rządy biskupie przez siedemdziesiąt lat. W czasie czwartego wielkiego prześladowania, za panowania cesarzy Lucjusza Verusa i Marka Aureliusza, święty został pochwycony i postawiony przed prokonsulem. Ponieważ nie chciał wyrzec się Chrystusa, został skazany na śmierć przez spalenie. Zdarzenie to miało miejsce około roku 166. Pobożni chrześcijanie zebrali jego kości, które obecnie znajdują się w kościele św. Ambrożego w Massinie koło Rzymu.
