Urodzona w roku 1751 we Francji św. Julia od dzieciństwa objawiała wyjątkową inteligencję i pobożność. Mając lat czternaście złożyła śluby czystości; potem zaczęła pracować, aby zapewnić środki utrzymania rodzinie, która straciła wszystko i popadła w biedę. Rok 1773 odmienił całe jej życie, w tym roku bowiem usiłowano zamordować jej ojca, co wywołało u niej ogromny wstrząs. Nie poddała się jednak i nadal prowadziła życie głęboko duchowe, energicznie walcząc przeciwko terrorowi zapoczątkowanemu przez jakobinów w dniach Rewolucji Francuskiej. Kiedy nastały spokojniejsze czasy, świątobliwa ta niewiasta założyła instytut sióstr Matki Boskiej. Celem instytutu było nauczanie i wychowanie dziewcząt, a zwłaszcza przygotowanie do zawodu nauczycielskiego osób religijnych. W roku 1804 św. Julia została cudownie uleczona z paraliżu (na który cierpiała przez 22 lata). Mogła teraz umacniać i poszerzać swój instytut. Św. Julia musiała ciężko walczyć w obronie nowoczesnych idei swego instytutu, którego filie powstawały na całym świecie. Wyczerpawszy siły w służbie Bożej, umarła 8 kwietnia 1816 roku.
