Kategoria: Liturgia

VI Niedziela Wielkanocna 6.05.2018

Czytania: Dz 10,25-26.34-35.44-48; Ps 98; 1J 4,7-10; J 15,9-17

„Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej”
W dzisiejszym fragmencie Ewangelii widać jak bardzo Jezusowi zależy i jak zabiega, o to byśmy wytrwali w Jego miłości, którą on czerpie z miłości Ojca. Spoglądając na miłość Jezusa możemy jedno powiedzieć, że On nas ukochał do końca. Ukochał tych, którzy Jego nie pokochali, a co więcej nawet tych, którzy Jego niewinnego skazali, a ostatecznie uśmiercili. Niesamowita jest ta Boża miłość, nawet gdy ona jest niedoceniania i odrzucana. Miłość Jezusa nie ma miary. Można kolokwialnie ująć, że była szalona.

Tę naukę o miłości Jezus wypowiedział pod koniec swojego ziemskiego życia. Jest to fragment z mowy pożegnalnej. Podczas ostatnich chwil życia mówi się bliskim, to co ważne i istotne. Jezusowi zależy, by nadal ta największa prawda o miłości Boga do nas, stała się ważną dla każdego człowieka, abyśmy owoc obfity przynosili. Nie jest to łatwe, ale innej sprawdzonej drogi nie ma.

Wspomnienie św. Stanisława Kazimierczyka, kapłana

Czytania: Dz 16,1-10; Ps 100; J 15,18-21

„Gdybyście byli ze świata, świat by was kochał”

Jesteśmy z innego świata. Nie mamy na tym świecie stałego zamieszkania. Jesteśmy ludźmi w drodze. Jesteśmy zakochani w Bogu i naszą tęsknotą jest niebo. Mamy nadzieję życia z Panem na wieki. Wiemy czego chcemy i dokąd dążymy. Naszym pocieszeniem i naszą radością jest Bóg. Nie przywiązujemy się do rzeczy tego świata. Bierzemy krzyż na ramiona nawet go nie rozumiejąc. Idziemy za Chrystusem. Im więcej jesteśmy wolni od spraw tego świata, tym więcej świat neguje wartości, którymi żyjemy. Nie chcemy ciągle przeżywać czegoś nowego, ale zamiarem naszym jest stawanie się nowymi ludźmi.

Wspomnienie św. Floriana, męczennika

Czytania: Dz 15,22-31; Ps 51; J 15,12-17

„Nazwałem was przyjaciółmi”

Jezus stopniowo umacnia swą przyjaźń z uczniami, stopniowo wyjawia im swoje zamiary aby mogli dojrzeć i zrozumieć prawa przyjaźni z Jezusem. Stopniowo wyjaśnia im moc swej miłości, aż do oddania życia. Po Jego odejściu będą musieli żyć tak jak Jezus, żyć tym czym żył Jezus, żyć miłością Boga i braci.

Uroczystość Najświętszej Maryi Panny, Królowej Polski

Czytania: Ap 11,19a; 12,1.3-6a.10ab; Ps: Jdt 13,18bcdda.19-20; Kol 1,12-16;  J 19,25-27

 „Niewiasto, oto syn Twój.… Oto Matka twoja”. Ważne jest to, co stało się później: „od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie”. Umiłowany Jan dobrze wiedział, co ma robić. Nie zawahał się. W tym, co uczynił, zawarta jest potrzeba uznania Maryi za Matkę oraz chęć wzbudzenia miłości i zaufania do Niej.Natychmiastowe spełnienie polecenia Jezusa jest przykładem dla każdego z nas, byśmy podobnie jak Jan, umieli przyjąć Maryję do swego serca i traktować Ją jako przewodniczkę w drodze do Pana. Jest to sprawa niezwykle istotna, ponieważ dzięki Chrystusowi mamy wolny wstęp do nieba. By się tam dostać, pod żadnym pozorem nie wolno nam zbłądzić. Musimy mieć kogoś, kto będzie nas otaczał opieką zawsze i wszędzie, bez jednej chwili przerwy. Dzięki temu bezpiecznie dotrzemy do celu.Maryja jest Królową Polski. Uznać Ją jako Królową oznacza żyć na Jej wzór czyli miłować Boga i bliźniego, być dobrym i sprawiedliwym, pomagać potrzebującym, a także sumiennie wykonywać swoje zobowiązania.Maryja czuwa nad naszą Ojczyzną i z matczyną czułością prowadzi nas do Syna.