Kategoria: Patron dnia

Św. Filip, urodzony w Betsaidzie w Galilei, został wezwany przez Jezusa nazajutrz po Piotrze i Andrzeju. Podobnie jak inni apostołowie, także św. Filip zostawił wszystko i poszedł za Chrystusem. Jego imię jest kilkakrotnie wspomniane w Ewangelii św. Jana. Po Wniebowstąpieniu Boskiego Mistrza, św. Filip głosił Ewangelię w części Azji Mniejszej zwanej Frygią, która była wówczas prowincją Cesarstwa Rzymskiego. Prawdopodobnie został pochowany w Hierapolis we Frygii.

Św. Jakub Mniejszy był synem Alfeusza i Marii, która mogła być siostrą Najświętszej Panny lub też siostrą św. Józefa (u Żydów i Rzymian nadawano siostrom wspólne imiona) i bratem św. Judy Tadeusza, stąd obu nazywano „braćmi Pana  Tradycja mówi, że był pierwszym biskupem Jerozolimy i uczestniczył w soborze jerozolimskim około roku 50. Historycy Euzebiusz i Hegezyp twierdzą, że został umęczony za wiarę na wiosnę roku 62, mimo iż Żydzi bardzo go szanowali, nazywając go „Jakubem sprawiedliwym”. Tradycja widzi w nim autora listu, który nosi jego imię.

Stanisław urodził się w Kazimierzu, który obecnie jest dzielnicą Krakowa, dnia 27 września 1433 roku. W młodym wieku wstąpił do miejscowego klasztoru Kanoników Regularnych Laterańskich. W życiu zakonnym wyróżniał się surowością życia i gorliwością w dążeniu do doskonałości. Wyświęcony na kapłana, służył braciom i wiernym. Odznaczał się nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu. Zmarł 3 maja 1489 roku. Zaraz po śmierci otoczono go wielką czcią. Ojciec święty Jan Paweł II potwierdził jego heroiczne cnoty i kult okazywany mu od niepamiętnych czasów.

Florian urodził się w 250 r. Jego życie przypadło na okres prześladowań chrześcijan. W młodym wieku został powołany do armii cesarza rzymskiego Dioklecjana. Cechowała go cnota męstwa i wielkie posłuszeństwo w głoszeniu i obronie prawdy. W 304 r., już jako aktywny chrześcijanin, pospieszył do Lorch koło Wiednia, aby nieść otuchę i nadzieję prześladowanym czterdziestu legionistom chrześcijańskim. Jawnie i publicznie stanął w ich obronie, dając samemu świadectwo wiary w Zmartwychwstałego Chrystusa. Za ten czyn namiestnik prowincji, Akwilin groźbami i obietnicami próbował zmusić Floriana do odstępstwa od wiary. Kiedy próby te zawiodły, kazał go biczować, a potem poddał torturom przez szarpanie jego ciała specjalnymi hakami. Na koniec przywiązano Florianowi kamień młyński do szyi i zatopiono go w nurtach rzeki Enns.  Pod koniec XII wieku sprowadzono jego relikwie do Krakowa. Strażacy i hutnicy czczą go jako swojego patrona.