Czytania: Rdz 17,3-9; Ps 105; J 8,51-59
„Zanim Abraham stał się, Ja jestem”
Jezus stwierdza tutaj swoje odwieczne istnienie, swoje bóstwo równe temu Ojcowskiemu. To wyrażenie „Ja Jestem” miało w tradycji żydowskiej swoje szczególne znaczenie i wskazywało na jedno z imion zarezerwowanych dla Boga. Gdy Jezus je wypowiedział, „porwali (…) kamienie, aby rzucić w Niego. Jezus jednak ukrył się i wyszedł ze świątyni”.
Bywają sytuacje, w których człowiek nie jest w stanie opanować samego siebie i mocno reaguje posuwając się do skrajnych postaw, bo spotyka się z rzeczywistością, która obala cały jego dotychczasowy świat, sposób myślenia i postępowania. Warto dzisiaj spróbować odnaleźć w ciszy Jezusa ukrytego i powiedzieć Temu, który „Jest” o naszych trudnościach w wierze, w realizowaniu Jego nauki, odczytywaniu i realizowaniu Jego woli.