Czytania: Ez 47,1-2.8-9.12; Ps 46; J 2,13-22
Rocznica poświęcenia Bazyliki Laterańskiej przypomina nam o oddaniu świątyni Bogu, z wyłącznym przeznaczeniem na miejsce kultu. Oznacza to, że od tego wydarzenia użycie jej w innym celu jest profanacją. Znane są nam z historii takie profanacje, gdy zamieniano świątynię na restaurację, browar, koszary, magazyn czy kino. Oprócz tego rodzaju profanacji są jeszcze inne. Coś takiego może mieć miejsce nie tylko pod dachem domu Bożego, ale i w nas samych. W świątyni jerozolimskiej działo się podobnie. Pod pozorem czci Boga uprawiano handel. W tej sytuacji świątynia, która miała służyć Bogu, służyła człowiekowi, i to, co gorsze, w celach zarobkowych.
Jezus jest gorliwy w oczyszczaniu świątyni, żeby służyła wyłącznie chwale Boga i uświęcaniu ludzi. Jeżeli tak gorliwy jest w stosunku do materialnej budowli, to jak bardzo gorliwy musi być w oczyszczaniu tej świątyni, którą jest nasze ciało. Przepędza z niego wszystko, co nie służy chwale Boga i naszemu uświęceniu. Nie bójmy się wpuścić do świątyni swego wnętrza Jezusa z biczem. On nas tym biczem nie uderzy, nie naruszy. On w swojej gorliwości przepędzi daleko tylko to, co zanieczyszcza tę piękną świątynię, którą jesteśmy, świątynię zbudowaną rękami miłującego Boga.