Czytania: Dz 1,1-11; Ps 47; Ef 4,1-13; Mk 16,15-20
40 dni po Zmartwychwstaniu przeżywamy uroczystość Wniebowstąpienia Pana Jezusa. Od kilku lat w Polsce ta tajemnica wiary jest rozważana nie w czwartek, 40 dni po Wielkanocy, ale w VII niedzielę Okresu Wielkanocnego. Wniebowstąpienie w tekstach z Nowego Testamentu ukazane jest jako rozstanie się Jezusa z uczniami, ostateczne ziemskie pożegnanie się Pana z najbliższymi oraz wstąpienie do nieba. Uroczystość Wniebowstąpienia oświeca większą pewnością nasze życie, że Jezus żyje i nadal jest z nami! Naszą największą nadzieją jest to, że i my mamy taką możliwość wstąpienia kiedyś do nieba i spotkania z Ojcem, by z Nim przebywać. Za przykładem Apostołów idźmy wytrwale i konsekwentnie za Chrystusem ku niebu, które w końcu ma stać się dla nas pełnią radosnego i szczęśliwego życia. Nadzieja przyszłej chwały niech uczy nas, co jest najważniejsze w naszym życiu i co z tego życia rzutuje na wieczne szczęście. A jeśli nawet zewnętrzne cudowne znaki nie będą nam towarzyszyć, to pamiętajmy, że wiele z tego, co ma wielkie znaczenia dla Boga i zbawcze dla drugiego nie jest widoczne dla ludzkich oczu.