Czytania: Iz 56,1-3a.6-8; Ps 67; J 5,33-36
„Ja mam świadectwo większe od Janowego”.
Rolą Jana w historii zbawienia było danie świadectwa, czyli złożenie publicznego oświadczenia o przybyciu Boga na ziemię i wskazanie na Jezusa jako Syna Bożego.
Jan mówił więc o przybliżaniu się Bożego królestwa. Ta wiadomość na krótko rozradowała wielu spośród Żydów
Rolą Jezusa jest udostępnienie zapowiedzianego zbawienia. Jego świadectwo jest silniejsze od świadectwa Jana. Jego oświadczenie potwierdzają znaki i cuda.
Jezus Chrystus został posłany przez Ojca i prawdziwym „świadkiem Jezusa jest Ojciec.
Ojciec, czyli Bóg, którego znają, w którego wierzą, do którego się modlą jest teraz w Synu, który na ziemi jest również w pełni człowiekiem. To Ojciec w Synu i przez Syna uzdrawia i odpuszcza grzechy. Bóg przyszedł uratować, ocalić, wyzwolić, czyli zbawić wszystkich, którzy uwierzą.
Świadectwo Jana trwało tak długo jak żył, wraz ze śmiercią Jana przeminęła jego skuteczność.
Świadectwo Boga w Jego Synu jest trwałe i nie kończy się wraz z śmiercią Jezusa. Po Jego zmartwychwstaniu ewangelia o zbawieniu jest głoszona całemu światu.