Czytania: 1J 2,18-21; Ps 96; J 1,1-18
Pomyślmy więc chwilę nad sobą!
Tyle przeżyliśmy w naszym życiu świąt, lat, miesięcy i dni.
Tyle było ważnych momentów, wydarzeń, podjętych decyzji.
Tyle chwil radosnych, podniosłych i smutnych.
Tyle nadziei, zaskoczeń i rozczarowań.
Tyle zamierzeń, rzeczy dokonanych i planów niespełnionych.
Tyle chwil mądrości, ale i głupoty, błogosławieństw, ale i przekleństw losu.
Czy przybliżyło nas to do zrozumienia czegokolwiek? Nauczyło nas czegoś?
Zatrzymajmy się więc dziś na chwilę i pomyślmy.
Przychodzimy do Boga z całym balastem minionego czasu i pytamy co robić dalej. Przychodzimy jako pojedynczy ludzie i jako wspólnota parafialna.
I jak w rodzinie chcemy sobie i Bogu coś powiedzieć
Pytamy dziś siebie i czy staliśmy się przez ten ostatni rok, który upływa bardziej ludzcy? Bardziej dobrzy?, Bardziej Boży?