Czytania: Flp 2,1-4; Ps 131; Lk 14,12-14
„Gdy wydajesz obiad albo wieczerzę, nie zapraszaj swoich przyjaciół ani braci”
Nasz sposób przeżywania spotkań z ludźmi można porównać do zaproszenia ich na ucztę, lub trzymania za drzwiami naszego domu, czyli serca. W zależności od tego, jakie miejsce zajmuje drugi człowiek w naszym życiu jesteśmy szczęśliwi lub nieszczęśliwi, wdzięczni lub niewdzięczni, sprawiedliwi lub niemiłosierni.
Jezus ostrzega nas przed postawą wyraźnej interesowności. Wskazuje na życzliwość i czynienie dobra bliźnim bez liczenia na wdzięczność i rewanż. Podstawą takiego odniesienia powinna być świadomość umiłowania nas przez Boga. Wszystko, co mamy, jest darem od Niego.