Czytania: 1Krl 12,26-32;13,33-34; Ps 106; Mk 8,1-10
„A wziąwszy siedem chlebów, odmówił dziękczynienie, połamał i dawał uczniom, aby je rozdzielali”.
Jezus karmi tych, którzy „trwają przy Nim”. Karmi ich, dlatego, że patrząc na nich odczuł żal, współczucie, troskę. Nim uczyni cud modli się nad chlebem i rybami, odmawia błogosławieństwo i łamie chleb. Mógł sprawić, żeby urosła góra chleba i ryb, by wszyscy to widzieli, ale Jezus łamał i dawał a chleba przybywało. Pewnie ci, co jedli nie od razu zorientowali się skąd pożywienie pochodzi. Jezus nie czyni niczego dla własnej chwały. Widzi utrudzenie i wierność tłumu, widzi też bezradność uczniów. Im też chciał pokazać, że kiedy są z Nim nie ma sytuacji bez wyjścia, tylko muszą Mu zaufać.