http://Czytania: Iz 10,5-7.13-16; Ps 94; Mt 11,25-27
„Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi”
Wobec Jezusowej Ewangelii o królestwie Bożym, wobec Bożej prawdy, wobec Bożej bliskości, wobec Bożych cudów nie ma innej postawy jak uwielbienie. Sam Jezus staje w zachwycie przed swoim Ojcem i wysławia Go za tajemnicę o samym sobie, którą objawia ludziom. Wysławia Go za tych małych, pokornych, prostych, którzy zdolni są tę tajemnicę przyjąć i ukochać.
A my, dlaczego nie jesteśmy w stanie zrozumieć Bożej prawdy, pokochać Bożej woli, przyjąć bliskości Boga w Jego Kościele, w sakramentach, w drugim człowieku? – bo tłumaczymy wszystko własną mądrością, chowamy się w bezpiecznej klatce roztropności…, nie zachwycamy się Jezusową Ewangelią, nie uwielbiamy Bożej mądrości i prawdy, nie wysławiamy Jego świętej woli.
Uwielbiajmy więc Boga za Jego bliskość, za cuda, które czyni wokół, za Jego wspaniały plan dla nas.