Czytania: Ap 11,19a;12,1.3-6a.10ab; Ps: Jdt 13,18-20; Kol 1,12-16; J 19,25-27
Niewiasto, oto syn Twój.… Oto Matka twoja”. Ważne jest to, co stało się później: „od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie”. Umiłowany Jan dobrze wiedział, co ma robić. Nie zawahał się. W tym, co uczynił, zawarta jest potrzeba uznania Maryi za Matkę oraz chęć wzbudzenia miłości i zaufania do Niej.
Natychmiastowe spełnienie polecenia Jezusa jest przykładem dla każdego z nas, byśmy podobnie jak Jan, umieli przyjąć Maryję do swego serca i traktować Ją jako przewodniczkę w drodze do Pana. Jest to sprawa niezwykle istotna, ponieważ dzięki Chrystusowi mamy wolny wstęp do nieba. By się tam dostać, pod żadnym pozorem nie wolno nam zbłądzić. Musimy mieć kogoś, kto będzie nas otaczał opieką zawsze i wszędzie, bez jednej chwili przerwy. Dzięki temu bezpiecznie dotrzemy do celu.
Maryja jest Królową Polski. Uznać Ją jako Królową oznacza żyć na Jej wzór czyli miłować Boga i bliźniego, być dobrym i sprawiedliwym, pomagać potrzebującym, a także sumiennie wykonywać swoje zobowiązania.
Maryja czuwa nad naszą Ojczyzną i z matczyną czułością prowadzi nas do Syna.