Czytania: 1Mch 4,36-37.52-59; Ps:1Krn29,10-11abc.11d-12; Łk 19,45-48
„I nauczał codziennie w świątyni”
Świątynia, miejsce ciszy, by człowiek mógł usłyszeć Boga, to miejsce słów specjalnych, które muszą płynąć z serca, muszą być modlitwą.
Świątynia, to miejsce, gdzie spotyka się niebo z ziemią, gdzie ze świątyni serca ludzkiego biegnie modlitwa do miejsca najświętszego.
Świątynia to miejsce, gdzie Słowo staje się Ciałem, by ludzie biedne serca przemieniać w świątynie.
Świątynia serca to najbardziej tajemnicza przestrzeń człowieka, przestrzeń, którą można oddać Jezusowi lub uczynić „jaskinią zbójców”. Ale nawet takie zagubione serce może odnaleźć się w Świątyni, miejscu pojednania, przebaczenia, pokoju.