Urodzony we Włoszech, w skromnej rodzinie, św. Fulbert uczęszczał do szkół w Reims we Francji. Był tak wybitnie uzdolniony, że gdy profesor Gerbert, który go uczył matematyki i filozofii, został papieżem jako Sylwester II, św. Fulbert został wezwany do pracy w Rzymie. Po powrocie do Francji mianowano go kanclerzem katedry w Chartres, oddając mu nadzór nad szkołami katedralnymi w diecezji. Dzięki wysiłkom św. Fulberta szkoły te wkrótce zyskały sławę najlepszych szkół we Francji; przyciągały też studentów z Niemiec, Włoch i Anglii. Sam święty cieszył się sławą równą sławie Sokratesa i Platona; uważano, iż jest prawdziwą opoką przeciwko szerzącemu się wówczas duchowi racjonalizmu.
Później, wbrew swej woli, został mianowany biskupem Chartres. Wpływ wzrósł jeszcze, odkąd stał się powszechnie szanowanym doradcą duchownych i świeckich przywódców Francji. Ponadto zachował w ręku kontrolę nad szkołami katedralnymi. Nigdy jednak nie pozwolił, aby problemy świeckie stanęły na przeszkodzie wypełniania obowiązków duszpasterskich. Regularnie wygłaszał kazania i starał się, aby w całej diecezji wprowadzano jego zalecenia i wskazówki. Ten wielki święty czcił głęboko Najświętszą Maryję Pannę i napisał kilka hymnów ku Jej czci. Jest on również autorem pięknego hymnu wielkanocnego „Wy, chóry nowego Jeruzalem”. Urząd biskupi sprawował niemal dwadzieścia dwa lata. Zmarł 10 kwietnia 1029 roku.